25 juni 2015
“Waar komt dán mijn kracht vandaan…?”
“Poe, poe, wat een energie heb je toch, Ad!”; waren de woorden van een vriendin, die ik via Social Media te horen kreeg, toen ik mijn voornemen kenbaar maakte, voor de etappe over 40,9 km van vandaag. Ze vond het geweldig dat ik dit ging doen en wenste me veel succes en plezier. Mijn antwoord op die woorden was dat wandelen energie geeft, omdat je het leuk vindt. Zoals alle dingen energie geven die je als mens leuk vindt om te doen. En zo voelt het vandaag ook. Met vernieuwde energie begin ik aan het lange wandelavontuur door ‘Het Land van Maas en Waal’. In alle vroegte, vier uur in de ochtend, stap ik naast m’n bed. Geniet het ontbijtje en rij met de auto naar station Heerlen, om daar de eerste trein van de dag te nemen. Mijn auto wordt later die dag door ‘vrouwlief’ opgehaald. Dit geeft mij de gelegenheid een uur eerder te starten met mijn pelgrimage vanuit ’s Hertogenbosch. “Wat een lief vrouwtje heb je toch!”; bedenk ik mij, onderweg naar de eerste trein van de dag.
Maar eenmaal in de trein laten de woorden over energie mij niet helemaal los. De vraag roept zich op; “Waar haal ik mijn kracht vandaan, om de dingen te doen die ik doe?” Plotseling denk ik aan een website die ik ook tegenkwam op Social Media. Een website die mij enige onderbuikgevoelens bezorgde. De website ‘365succesvolledagen’ suggereert dat je als mens het héle jaar door succesvol kunt zijn. Dat je plezier kunt hebben, je altijd kunt genieten, altijd energie hebt, nooit een zwak moment hebt, het hele jaar aanzien hebt bij anderen, er nooit iets misgaat, altijd ‘win-win’ situaties zijn, je nooit teleurgesteld zult zijn enzovoorts enzovoorts. En mijn onderbuikgevoelens zeggen daarover; “Dat kán niet, dat gaat niet! Níemand is 365 dagen top! Niemand is 365 dagen sterk! Ieder mens heeft dagen waarop die geen succes of energie heeft! Ieder mens heeft zwakke dagen.” Maar schijnbaar zijn er mensen die ons doen geloven dat we áltijd sterk kunnen zijn en vol energie kunnen zitten. “Het is een leugen!”; zo is mijn stellige overtuiging.
Nog voordat ik in Sittard overstap op mijn aansluitende trein naar ’s Hertogenbosch zit ik met gevoelens van boosheid in m’n lijf. “Misschien heb ik dáár wel al die energie voor nodig?”; zo vraag ik mij verwonderd af. Heel even mijmer ik nog wat door op die gedachten en kom tot de conclusie dat ik soms uit eigen kracht simpelweg niet alles kan. De vraag roept zich op; “Waar komt dán mijn kracht vandaan?” Het lied ‘Stronger’ van Catherine MacLellan klinkt in m’n oren en leert mij dat je soms iemand nodig hebt om vernieuwde kracht op te doen. En ik besluit de gedachten van dit lied mee te nemen tijdens mijn wandeling langs de rivieren.
Via de roltrap, onder het oranje-blauw getinte glas-in-lood raam, verlaat ik om iets voor zevenen in de ochtend het station van ’s Hertogenbosch. Nog geen drie minuten later ga ik aan de andere kant weer de roltrap omhoog richting de stationshal, om uit te checken. Enigszins lacherig stel ik vast dat dit mijn eerste zwakheid van de dag is; “Zie je nu wel?” Hierdoor is mijn boosheid getemperd en stap ik langs het houten LAW-wegwijzerbord over op het ‘Maarten van Rossumpad’. Dit pad is vernoemd naar een 16e eeuwse legeraanvoerder en dus niet naar de bekende ‘Amerika-criticus’, zoals wij die van TV kennen. Ik wandel al snel langs het mooie groen van de stad en kom al evensnel via de smalle straatjes voorbij ‘Zoete lieve Gerritje’. Ik poseer heel even aan de zijkant voor de grote St.Jans kathedraal en steek de ‘Zuid-Willemsvaart’ over naar het stadsdeel ‘De Hofstad’.
Na de oversteek van het riviertje ‘De Aa’ begeef ik mij langs de mooie oevers van de vijvers van ‘De IJzeren Vrouw’. Het is een betoverend stadsparkje waar in alle vroegte al mensen op pad zijn. “Om energie op te doen?”; is de vraag die ik mij daarbij stel. “Misschien zijn dát wel de succelvolste mensen.”; bedenk ik. Mensen die beseffen dat je er eventjes tussenuit moet en jezelf eventjes moet onttrekken aan die ‘365 succesvolle dagen’. Het is een bemoedigende gedachte, en gun mijn gezicht voor een kort moment de warme lichtende stralen van de zon. Met veel energie zwemt een groepje eenden aan de oever voor mij langs; “Had ik toch iets meer van jullie zorgen,…. eh, géén zorgen.” En ik sta zowaar op een houten brug even onbezorgd stil, om het gekwetter van de eenden tot me door te laten dringen. Even lijkt het erop alsof een van de eenden kwettert; “Hey vriend, je hoeft niet áltijd succesvol te zijn! Je mag best weleens ’stilstaan’ hoor! Niks mis mee!” Ik heb nooit geweten dat je een eend dankbaar kunt zijn…
Via enkele drukke verkeerswegen doorkruis ik het stadsdeel ‘Orthen’ en wandel langs de vijvers van ‘De Wiel’. Ik steek de spoorweg over en bereik het natuurgebied van ‘De Diezemonding’. Een ijzeren klaphek voert mij het gebied binnen temidden van klaprozen, paardenbloemen, boterbloemen en een groene wereld van grassen en wilde struiken. Een weiland met zwarte schapen maakt het pittoreske landschap compleet. “Zwarte schapen?”; bedenk ik. Die hebben we in onze mensenwereld ook. En ‘Zwarte schapen’ hebben niet altijd energie, en zijn zéker niet succesvol! En mij overvalt de gedachte dat het ‘Zwarte schaap’ symbool staat voor mensen aan wie door andere mensen de energie is onttrokken. Een ‘Zwart schaap’ is per definitie níet succesvol. Sterker nog, het ‘Zwarte schaap’ is het slachtoffer van andere mensen die alleen maar uitzijn op dagelijks succes. Of je dát nu een succesvol leven mag noemen? En alweer borrelt de boosheid in me op.
Gelukkig sta ik al snel aan de oevers van de ‘Gekanaliseerde Dieze’ en haalt het beeld van de plezierboten weer de rust in me naar boven. Ik passeer het plaatsje ‘Engelen’ en sta daar opnieuw even stil bij het plaatselijk oorlogsmonument uit de Tweede Wereldoorlog. De mensen aan wie het monument is opgedragen stierven door granaatvuur, uitgerekend tijdens de bevrijdingsdagen van het dorp. “Wat een contrast!”; bedenk ik. Het granaatvuur leverde uiteindelijk het ‘succes’ op van de bevrijding, maar hoe zat het met deze slachtoffers? En wat te denken van de nabestaanden? Mensen die misschien wel jaren na dato hebben geworsteld met pijn en verdriet, met zwakheden en teleurstellingen? Mensen die geen enkel uitzicht meer hadden op enig succes dan ook? “Kom op zeg, 365 dagen succesvol. Maak dat de kat wijs!”; zijn de spontane woorden die me te binnen schieten.
Bij ‘Haverleij’ passeer ik de grasbanen van de plaatselijke golfclub. Via enkele moderne bouwwerken steek ik de ‘Sluis Engelen’ over in de richting van rivier ‘De Maas’. Kort daarna steek ik de sluis over van ‘De Oude Dieze’ om via de ‘Empelse Dijk’ de oevers van ‘De Maas’ te bereiken. Ik heb prachtige uitzichten op de bruggen over de rivier en bewonder het onbezorgde gegraas van de witte koeien. De plezierbootjes varen af en aan. Tussen de grassen ‘besluip’ ik met m’n zoomlens een reiger, op jacht naar prooi. “Hopelijk heeft die op de website van ‘365succesvolledagen’ gekeken.”; is mijn nogal cynische gedachte. Het beest heeft er natuurlijk niets aan, die gaat gewoon uit van zijn natuur. De zon begint stilaan behoorlijk warmte af te geven en ik besluit op een zitbank mijn ‘ritsbroek’ te ontdoen van z’n broekspijpen. De ‘gespierde’ witte wandelbenen vertonen zich van hun mooiste kant.
Ik wandel het buurtschap ‘Oud Empel’ binnen waarbij mijn oog valt op een langzaam lopende kat in een weiland. Als ik m’n ogen goed de kost geef zie ik de reden van de ‘parmantige loop’ van het ‘roofdier’. Ik ben perplex van het overweldigende succes van het dier. In z’n bek hangt een heel konijn te bungelen, en ik weet zeker; “Dat wordt een feestmaal.” Even verderop sta ik alweer stil bij het zoveelste oorlogsmonument uit de Tweede Wereldoorlog. En opnieuw buig ik m’n hoofd voor hen die hun leven gaven voor de wederopbouw van het kleine ‘Oud Empel’. Door weilanden met hoge grassen bereik ik de ‘Maasuiterwaarden’. Een ongekend mooi natuurgebied kort langs de oevers van de ‘Maas’. Met enige jaloezie tuur ik tussen de doorkijkjes naar de plezierbootjes op het water. In mijn dromen zie ik mezelf al op het voordek liggen, met een heerlijk koud pilsje en een goed boek. Een konijn dat tussen de grassen door voor m’n voeten wegsprint doet mij echter alweer snel ontwaken. Ik passeer de sluis over het ‘Maxima-kanaal’ en kijk uit over het glinsterende water van ‘Het Groote Wiel’.
Met het overweldigende panorama over de uiterwaarden, met koeien en schapen voor ogen, bereik ik het kleine buurtschap ‘Gewande’. Hier wordt ik geconfronteerd met de ‘grootste successtory allertijden’. “En dat zónder website.”; fluister ik, met toch weer enige boosheid in mezelf. Op een splitsing van straten sta ik, vanuit het niets, oog in oog met het kruis, met daaraan de gekruisigde Jezus. En de eerste vraag die in me opkomt is; “Waar haalde Hij zijn energie vandaan?” En ik bedenk dat iedereen het antwoord op die vraag wel weet. Zo bedenk ik ook, dat iedereen wel weet waar die z’n energie kan halen, als het ons aan kracht ontbreekt en wij ‘niemand’ om ons heen meer hebben die ons terzijde wil staan. Het enige wat je dan nodig hebt is een ‘open hart’ naar de ‘Hemelse Vader’, die niet kijkt naar jou ‘successtory’s’, of naar jou teleurstellingen, maar kijkt naar jou als mens, en je als uniek persoon accepteert. Voor mij een zeer bemoedigende gedachte, te weten dat er áltijd Iemand is die om me geeft, in welke omstandigheden ik mij ook bevindt.
Vlak voor het ‘Gemaal Caners’ verwonder ik mij over een koppel ooievaars hoog in hun nest. Het is een liefdevolle aanblik in het hartje van ‘De Tuin’. In stilte mijmer ik een dankbaar gebed voor me uit. Voorbij het buurtschapje ‘’t Wild’ bereik ik, tussen de hoge grassen van de weilanden langs ‘De Maas’, het veerpont bij ‘Alem’. Voor slechts tachtig eurocent sta ik aan de andere oever van de rivier. De warmte draagt stilaan bij aan een stukje vermoeidheid in m’n benen. Met een ‘ingezakt’ wandeltempo worstel ik mij opnieuw een weg tussen hoge grassen door rondom ‘Alem’. Het vele natuurschoon doen mij de vermoeide benen en de twee kleine blaartjes aan m’n dikke en kleine teen bijna vergeten. “Och ja, en een beetje wandelaar maalt niet om het eerste de beste blaartje.”; zo spreek ik mijzelf weer moed in.
Met de majestieuze brug bij ‘Zaltbommel’ in het vizier doorkruis ik het plaatsje ‘Rossum’. Na de passage langs het monumentale kerkgebouwtje glijden mijn ogen voor het eerst over de golven van rivier ‘De Waal’. Binnenvaartschepen, geladen met containers, verraden het belang van deze scheepvaartroute. Misschien wel een mooi symbolisch beeld, dat je om succes te hebben afhankelijk bent van meerdere factoren. Zoals hier, een brede en diepe rivier, grote schepen, goed aangegeven routes en verstandige mensen die de omstandigheden op hun juiste waarde weten te schatten. Succes is áltijd een samenspel en bereik je niet met individuele invloeden, zoals sommigen ons willen doen geloven. Bij het plaatsje ‘Hurwenen’ maakt het opschrift op een van de huizen ook duidelijk dat succes maar heel betrekkelijk is. Het opschrift, ‘nooit volmaakt’, staat voor onze zwakheid als mens, staat voor al die momenten dat het ons aan energie ontbreekt, staat voor het besef dat ik afhankelijk ben van andere mensen of van Hem, die voorziet in de dingen waar niemand aan denkt.
En zo zet ik via de ‘Hurwenensche Kil’ koers richting ‘Zaltbommel’. Ik gun mijn ogen nog eenmaal de schoonheid van het natuurschoon over ‘Het land van Maas en Waal’. Het gevogelte tussen de takken geeft mij een rustgevend gevoel. Struinend langs enkele pittoreske vakwerkhuisjes bereik ik het station van Zaltbommel, waar over vijf minuten mijn trein richting ’s Hertogenbosch al vertrekt. In de trein op weg richting het diepe zuiden bereiken mij de tonen van het lied ‘The Long Way Home’ van Catherine MacLellan. De tonen passen niet geheel in de context van energie en succes, maar ze passen prachtig in het beeld dat succes niet komt van de ene op de andere dag. Het zijn muzikale woorden die vertellen dat de weg naar succes, of in dit geval liefde, een lange weg kan zijn. Het zijn bemoedigende woorden die vertellen dat je gedurende je reis ook mag genieten en je het soms ook eens wat rustiger aan mag doen. ‘Slow, Slow’,….. zijn de woorden die mij helpen ‘succes’ op de juiste manier te bereiken…..
